Wó źěle Serbskego sejma

Zachopjeńk junija jo se pilnowała kupka z mjenim „Wokolniki" pósrědniś wizuelny zaśišć wó źěle Serbskego sejma, což se bóžko raźiło njejo. Za take pśedewześe jo swójowólne gromadustśiganje z konteksta huwzetych a zdźěla z posejźeńskich pśestawkow póchadajucych pśispomnjeśow ceło jadnorje njepśigódne.

Snaźkuli pak njejo to zaměr był. Snaźkuli jo šło wó to, zachopiś kampanju, kótaraž se rowno tež w socialnych medijach šyri ze srědkami, kenž njejsu daniž wó kus lěpše ako te sejmowych wótpósłanych, kótarychž pśestawkowe pśispomnjeśa su se tak rědnje hustajili.

Pó huměnje pśed ako teke pó slědnem pósejźenju su huběrkoju „prozesowe pśewóźowanje” do nadawka dali, se z tšojenjami rozestajiś a pśespytowaś, kak by se stojnišćo sejma mógało nejefektiwnjejšo pósrědniś.

Huchadamy z togo, až hobstoj do wócowu bijucy zajm na našej wašni źěła a až jo zmysłapołnjejšo, až ju jadnorje pśedstajimy město togo, až se zaběramy z górjejce pomjenjonym hopytom.

Za spšawne dobyśe dopóznaśow jo zmysłapołnje, hoglědaś našim zjawnym pósejźenjam, pśizjawiś se z pšašanjami, pokazkami abo kritiku a ceło direktnje z nami powědaś. Mimo togo su naše protokole dosć hobšyrne a jo móžno, se je na našom internetowem boce hoglědaś. Chtož co hugótowaś widejo-reportažu, móžo se bźez problemow hobrośiś na nas a se hobstaraś wótpowědne pšawa.

Njeglědajucy na to comy na tom městnje wótegroniś na pšašanje za našeju wašnju źěła, na kótarejž zdawaju se byś pśedewšym młodše generacije zajmowane a comuž se wjaselimy.

Kužda wótpósłana a kuždy wótpósłany ma samske, njehobgranicowane pšawo, se hugroniś na našych pósejźenjach a zwenka nich pó swójom wěźenju a slěźenju licho a na swóju wašnju ku kuždejžuli temje. Pśi tom dajo jan dwě kšutej kazni: Kuždy wótpósłany a kužda wótpósłana zagronijo swóje słowa a jich konsekwency sam/a. Zgromadne pozicije pak se zgromadnje huźěłaju.

Pśi našych procesach namakanja rozsudow zwucujomy prinzip konsensa, to groni, až njewjeźomy, ako jo hynźi z wašnju, jano rozgrono, kótaremuž slědujo rozsud pó wětšynowem principje, ale až waźimy se, jolic jo notnje, tak dłujko, daniž až konsens namakali njejsmy.

Rowno w takem wótměnjatem parlamenśe, w kótaremž wótbłyšćuju se towarišnostne reality, starcyjo pśirodnje wjelgin wšakorakich pótrěbnosćow a wiźenjow na se, kenž se na wjelgin wšakoraku wašnju komunicěruju. Njejsmy-li se ned hobjadne, mógu byś diskusije dłujke a zdźěla emocionalne. Toś se casy stawa, až nabywa diskurs na njerědnych formach.

Dokulaž jo naš zaměr, tež śiche głose słyšaś, je kšuśe wześ, hobmyslowaś a aby wóni pśi namakanju konsensa płaśiwosći nabyli, naš źěłowy proces pšawidłownje reflektěrujomy. K tomu słuša, až dohuslěźijomy, což by se směło a musało hugroniś, aby se zmóžniła wótworjona, spódobna a transparentna huměna mimo togo, aby se z pśestrapacěrowanim generelneje zwólnosći k tolerancy hobgranicował rum licheje komunikacije.

Źěło k tomu nawjedujo huběrk „prozesowe pśewóźowanje”. Wón hobglědujo, zběra kritiske pśispomnjeśa nutśi a wence a naźěłajo pótom móžne strategije k pólěpšenju zgromadnego źěła. To jo trajny proces a smy pśeznanjone, až njejo žednje hobkóńcony, dokulaž se demokratija, a wósebnje demokratija na zakłaźe konsensa, huwija a huwijaś musy.

Toś, chtož ma pšašanja, pśispomnjeśa, kritiku abo dalšne, daś stupijo z nami zjawnje do diskursa!